|
Την επÏŒμενη μÎρα με πείρε η Α τηλÎφωνο μου είπε ÏŒτι το πρωί πήγε για μπάνιο με τα παιδιά τησ και ÏŒτι ÏŒλο τησ το κορμί Îτσουζε στην θάλασσα μου είπε ÏŒτι το μαγιÏŒ Îκανε τισ ρÏŽγες τις να καίνε αλλά δεν μετάνιωσε τίποτα μου είπε ÏŒμως ÏŒτι σε δÏο βδομάδες θα γÏρναγε Αθήνα με τα παιδιά για την δουλεια της οπÏŒτε αυτή τι βδομάδα Îπρεπε να μασ αποχαιρετησει.
ΟπÏŒτε καθίσαμε με τον ΚÏŽστα και βρήκαμε το τÎλειο σχÎδιο.
Ήταν ÏŒλα προσχεδιασμÎνα. ΑπÏŒ εκείνη. ΑπÏŒ εμάς. Η Α. είπε στον άντρα της ÏŒτι θα Îπρεπε να πάει στην Αθήνα για Îνα βράδυ για την δουλειά της. Δεν κίνησε καμία υποψία
Ο Î¬ντρας της θα Îφευγε απÏŒ το νοσοκομείο νωρίς, ÏŒπως κάθε απÏŒγευμα. Ο θάλαμος ηταν άδειος. Το γραφείο του, σκοτεινÏŒ, άλλα ακομα μυριζε η κολÏŒνια του.
ΙδανικÏŒ.
Εκείνη Îφτασε λίγο πριν δÏσει ο ήλιος. Εμείς ήδη ήμασταν μÎσα. Ο ΚÏŽστας πήρε το αυτοκίνητÏŒ της και το Îκρυψε κάπου ÏŒπου δεν θα το Îβλεπε ο Κ το επÏŒμενο πρωί. ΑπÏŒ Îξω, κανείς δεν θα καταλάβαινε ÏŒτι ήταν εκεί.
Την υποδÎχτηκα με Îνα βλÎμμα. Δεν χρειάστηκαν λÏŒγια. ΜÏŒνο σιωπή και προσμονή. Την οδήγησα ήσυχα στον διάδρομο του, μÎχρι το γραφείο. Ο χÏŽρος ήταν βυθισμÎνος στο ημίφως. Ένα γραφείο , μια περιστρεφÏŒμενη δερμάτινη καρÎκλα, μερικά ιατρικά διαγράμματα στον τοίχο. Και Îνα λευκÏŒ πουκάμισο — το δικÏŒ του διπλωμÎνο προσεκτικά πάνω στην καρÎκλα.
Η Α. το κοίταξε για λίγο και μετά με κοίταξε κι εμÎνα. Ήξερε τι θÎλαμε να
— «Γδυσου και ξάπλωσε πάνω του», της είπε ο ΚÏŽστας δείχνοντας το γραφείο.
Εκείνη ακοÏμπησε απαλά, νιÏŽθοντας το κρÏο του ξÏλου στην πλάτη της οι ρωγες τις ηταν ακομα ερεθισμενες και κατα κÏŒκκινες. Πλησίασα και της φÏŒρεσα την ιατρική μπλοÏζα, κλείνοντάς την μÏŒνο με Îνα κουμπί.
— Για σήμερα, είσαι δική μας. Αλλά… ασθενής.
Ο ΚÏŽστας πήρε το τηλÎφωνο απÏŒ το γραφείο και την πλησίασε.
— «ΞÎρεις τι είναι αυτÏŒ; Το άκουσμα ÏŒσων λÎμε… απÏŒ απÎναντι.»
Το ακοÏμπησε δίπλα της. Ήταν ανοιχτή γραμμή. Κανείς δεν απαντοÏσε. Το μÏŒνο που ακουγÏŒταν ήταν η ανάσα της.
Εκείνη κοίταξε πίσω της στον καθρÎφτη του γραφείου καιι είδε τα δÏο πρÏŒσωπά μας. Ήταν σαν σκηνή απÏŒ ταινία.
— «Πείτε μου μÏŒνο τι να κάνω. Και κάντε με να το θυμάμαι.»
Ο ΚÏŽστας τÏŒτε της είπε να κάτσει στην καρÎκλα του αφεντικοÏ. Ο ΚÏŽστας κάθισε πίσω απÏŒ το γραφείο, φοράει γάντια και κρατάει το clipboard με το "ιστορικÏŒ". Η Α. είναι ημίγυμνη, με την ιατρική μπλοÏζα μισάνοιχτη και τα μάτια της στραμμÎνα πάνω του.
ΚΩΣΤΑΣ (με σταθερή, διερευνητική φωνή):
– Ξεκινάμε. Μην πεις ψÎματα. ÎŒ,τι γράψω εδÏŽ, θα μείνει στον φάκελÏŒ σου. Για πάντα.
– ÎŒνομα;
Α. (χαμηλÏŒφωνα):
– Α...
ΚΩΣΤΑΣ:
– Δυνατά. ΕδÏŽ δεν ντρÎπεσαι. ΕδÏŽ καταγράφεις.
Α. (πιο καθαρά):
– Α.
ΚΩΣΤΑΣ (σημειÏŽνει):
– Ημερομηνία πρÏŽτης υπακοής;
Α. (με μια μικρή ανάσα):
– Τη νÏχτα εκείνη… στην θάλασσα
ΚΩΣΤΑΣ
– ΠÏŒσες φορÎς Îχεις απατήσει τον άντρα σου… με το μυαλÏŒ σου;
Α. (χαμηλÏŒφωνα):
– Κάθε φορά που με κοιτάνε…
ΚΩΣΤΑΣ (γράφει, ψυχρά):
– ΣκÎψεις: ανήθικες. Επανάληψη: συχνή.
(σηκÏŽνει το βλÎμμα)
– Και με το σÏŽμα σου;
Α. (καταπίνει, δυσκολεÏεται):
– Τρεις.
ΚΩΣΤΑΣ (με νÏŒημα):
– Ελάχιστες. Θα αυξηθοÏν. Ομωσ τρεις φορες εχεισ παει μονο με τον νικο
(μετά απÏŒ παÏση)
Α.
–Ε με τρεισ αντρες εκτÏŒς απο εσας
– Θα το πληρÏŽσεις το λααθος. Ποια ήταν η τελευταία φορά που Îνιωσες τÏψεις την ÏŽρα που γαμιÏŒσουν;
Α. (ανασαίνοντας):
– Μονο οταν λεω στον αντρα μου οτι ειναι ο καλυτερος.
ΚΩΣΤΑΣ (με μικρÏŒ χαμÏŒγελο):
– Καλο αυτο .
(γράφει)
– Και ποσο τον εχει ο αντρας σου? Αν δεν ξερεισ δειξε μασ με τα χερια.;
Α. (κοκκινισμÎνη):
– Ε είναι λίγο μικρÏŒ (δείχνει με τα χÎρια γÏρο στα 15 εκ)
ΚΩΣΤΑΣ:
– Μάλιστα αρκετά μικρÏŒ και απÏŒ ÏŒτι καταλάβαμε σπάνια το βλÎπεις
(πλησιάζει, ακουμπά το στυλÏŒ στο γÏŒνατÏŒ της)
– Μάλλον για αυτÏŒ είσαι εδÏŽ
Α. (αναστενάζει):
– Ε ναι χρειάζομαι την βοήθεια σας
ΚΩΣΤΑΣ
– ΤÏŒτε θα φροντίσουμε αυτÏŒ το αρχείο να ενημερÏŽνεται συχνά.
(σκÏβει πιο κοντά)
– Και κάθε νÎα καταγραφή, θα γράφεται… βαθιά μÎσα σου.
Ο ΚÏŽστας σηκÏŽνεται ήρεμα απÏŒ την καρÎκλα. Τη βοηθά να σηκωθεί. Παίρνει την σφραγίδα του άντρα της και της μαρκάρει το βυζι με το στυλÏŒ γράφει στο άλλο Α
ΚΩΣΤΑΣ
– Η καταγραφή ολοκληρÏŽθηκε. ΤÏŽρα περνάμε στο πρÏŽτο στάδιο αποκατάστασης.
Α.
– Ποιο είναι το πρÏŽτο;
ΚΩΣΤΑΣ
– Δοκιμή αντοχής. Και πειθαρχίας.
Την οδηγησαμε σε εναν μεγάλο χÏŽρο με στατικα ποδήλατα. Το κάθισμα ενÏŒς Îχει πανω ενα αγγοÏρι, το πετάλι είναι δεμÎνο με ιμάντες και απÎναντί της υπάρχει καθρÎφτης.
Ο ΚÏŽστας της λÎει να ανÎβει πανω γυμνη και να βαλει το αγγοÏρι βαθια στη μουναρα της.
– ΚΩΣΤΑΣ: «ΘÎλω 20 λεπτά. Χωρίς να σταματήσεις. Αν σταματήσεις, τιμωρία. Αν συνεχίσεις, ανταμοιβή.
Θα σε βλÎπω. Και θα γράφω.»
Η Α. αρχίζει να κάνει πετάλι, το σÏŽμα της ιδρÏŽνει, φαινÏŒταν οτι το αγγουρι την ενοχλοÏσε αλλα δεν σταματάγαμε, λαχανιασμÎνη, σταγÏŒνες γλιστράνε στα μποÏτια της απÏŒ υδροτα και κάτι άλλο.
Αφου τελείωσε ο χρÏŒνος είχε εξαντληθεί. Την βοήθησα να σηκωθεί.Τη μεταφÎραμε σε άλλο χÏŽρο. Λάσπη ζεστή, βελοÏδινη. Ο ΚÏŽστας της λÎει να ξαπλÏŽσει πανω στον πάγκο. Αρχίζει να ετοιμάζει τα κομμάτια με την ζÎστη λάσπη.
Τησ λÎει να βγάλει το αγγοÏρι και να το κρατάει τÏŒτε παίρνει δÏο μεγάλα κομμάτια με ζεστή λάσπη και της καλÏπτει τισ βυζαρες το πρÏŒβλημα ήταν πως ο ερεθισμος και οι εκδορες στα βυζια της προκαλεσας πολÏ τσοÏξιμο άρχισε να κουνιÎται και να φωνάζει
ΚΩΣΤΑΣ
– ΕδÏŽ δεν κινείσαι. ΕδÏŽ ανήκεις σε εμας. Το κορμί σου παραδίδεται.
(την ακουμπάει απαλά στα χείλη)
– Το μÏŒνο που μπορείς να κινήσεις… είναι η γλÏŽσσα σου. Αν σου ζητηθεί.
Η Α. τον κοιτάει. Δεν μιλάει. ΠεριμÎνει.
– Ποσο βρωμιαρα εισαι?
Α
–ΠολÏ
ΤÏŒτε ο ΚÏŽστας παίρνει Îνα κομμάτι λάσπης που είχε πλάθει σε σχήμα κυλινδρικÏŒ και της λÎει
– ΑυτÏŒ το κράτησα ειδικά για σÎνα το είχε χρησιμοποιήσει ο αντρουλης σου στην πλάτη ενÏŒς παπποÏ που θÎλεις να στο βάλω μουνι ή στÏŒμα?
Α
– στο μουνι μου βαθιά
Ο Κωστασ με μια κίνηση της το βάζει μÎσα και της λÎει με το αγγοÏρι να το χÏŽσει ÏŒσο πιο μÎσα μπορεί. Μετά απÏŒ λίγη ÏŽρα η λάσπη είχε λιÏŽσει ο Κωστασ την σήκωσε και την πήγαμε στα ντουζ ξεβιδÏŽνει το ακουστικÏŒ και της χÏŽνει το καλÏŽδιο βαθιά μÎσα στην τρÏπα της. Μετά απÏŒ λίγη ÏŽρα είχε καθαρίσει καλά. Την σηκÏŽνει και την πάει στην πισίνα.
Τη βάζει να γονατίσει στο ρηχÏŒ, με το νερÏŒ να φτάνει στο στήθος.
ΚαθÏŽς το σÏŽμα της αναπνÎει ξανά, ο ΚÏŽστας πλησιάζει… και της λÎει
– Χαλάρωσε γιατί αυτÏŒ που θα ακολουθήσει δεν θα το πιστεÏεις.
Μου κάνει νÏŒημα και φεÏγουμε
ΒλÎπετε ο ΚÏŽστας είχε Îναν Îξτρα καλεσμÎνο για την Α
| 
